In 1832 maakt G. Catlin de drieduizend kilometer lange tocht per stoomboot over de Mississippi naar Fort Union. (Noord-Dakota). Daar trof hij Blackfeet, Crows, Ojibwa's en Assinneboins aan. Hij schildert ze allemaal in het atelier van het fort waar hij verblijft en beschrijft hen uitvoerig. De kleding, het schoeisel, de bewapening (boog en pijlenkoker, speer en schild) en hoe deze gebruikt worden.
Ook over de medicijnen, medicijnmannen, hogepriesters, medicijnbuidels wordt nauwgezet verteld. Bij de indianen is een ander woord voor medicijn, mysterie. De medicijnbuidel, die elke man bij zich draagt, wordt gezien als amulet of beschermer. Catlin vertelt hoe zo'n buidel verworven wordt en hoe belangrijk deze buidel is. 'De medicijnbuidel heeft voor elke indiaan een waarde die elke prijs te boven gaat, want als hij zijn buidel zou verkopen of weggeven, zou hij in zijn stam een dermate grote schande op zich laden dat hij daar nooit meer van af zou komen.'
Over zijn bezoek aan een Mandandorp wordt ook uitgebreid verslag gedaan evenals over alle gebruiken zoals het omgaan met hun doden.
Hoe de wigwam of tipi gemaakt, ingericht en gebruikt wordt staat eveneens te lezen in een van de brieven. De enkele indianen die een grote afkeer van wapens hebben worden door de hele stam 'lafaards' en 'oude vrouwen' genoemd. ‘Deze smetteloze en elegante heren, waarvan er in elke stam maar een paar zijn, staan in laag aanzien bij de hoofden en krijgers.’ Deze fatten,  zoals Catlin ze noemt, wilden graag geschilderd worden door hem. Maar toen hij daar eenmaal, met veel plezier vanwege hun schitterende uitdossing, aan begon, liepen de andere indianen woedend weg. Als deze lafaards ook geschilderd zouden worden dan moesten de andere schilderijen vernietigd worden, anders kwamen ze op gelijk niveau te staan met deze mannen zonder aanzien. En dat kan niet!

Catlin maakt nog vele reizen en verblijft regelmatig voor langere tijd bij de indianen. Hij vertelt over het soort eten, het eet- en kookgerei, hoe een feestmaal bereid en gegeten wordt enz. - De gasten eten, degene die de gasten uitgenodigd heeft eet niet mee omdat hij er voor zijn gasten wil zijn en de pijp alvast moet stoppen die na het eten gerookt wordt.-  Hij vertelt over de polygamie maar ook dat de vrouwen met zeer veel respect behandeld worden. Hij vertelt over de enorm lange haren van de indianen waarvan sommige al heel jong grijs haar hebben. Hij vertelt over het vangen van paarden, op welke manier dat gebeurt zonder de dieren pijn te doen enz. enz. De rituelen, gebruiken, gewoontes… alles is vastgelegd door George Catlin. Hij heeft woord gehouden en zijn doel blijvend voor ogen gehouden. Hij heeft de geschiedenis en gewoonten van indianen vastgelegd in schilderijen.
Er is in 1837 een tentoonstelling, 'Indiaanse Galerie' genaamd, gehouden in New York en andere steden. Later werd deze Galerie van schilderijen en indiaanse artefacten ook in Europa gehouden. In 1961 hingen er zelfs zevenentwintig van zijn schilderijen in het Witte Huis in Washington.

Catlin beschrijft alles zeer nauwkeurig. Wat dat betreft is dit boek zeker  een enorme bron van informatie. Maar vanwege die enorme nauwkeurigheid is het boek regelmatig saaie kost om te lezen. Ook omdat er geen enkele afbeelding bij de tekst staat zodat je je aan het geschrevene kunt refereren. En dat in een boek van iemand die vooral middels zijn schilderijen het leven en uiterlijk van indianen vastlegde. Mooi is de manier hoe hij de natuur omschrijft en dat  geeft vaak een gevoel om je koffers te pakken en daar naar toe te reizen. .......
De zwart-wit afbeeldingen in het boek doen de schilder geen recht. Juist omdat hij heel nauwkeurig was in zijn afbeeldingen en de correcte kleuren wilde weergeven hadden de afbeeldingen op zijn minst in kleur afgedrukt moeten worden.
Ook miste ik kaartjes van de gebieden die Catlin bezocht. Gelukkig is op  internet nog het een en ander te vinden maar het ontbreken van landkaartjes en de gekleurde schilderijen van Catlin was een waardevolle aanvulling geweest.

bron:  www.leestafel.info