In het boek lezen we dat Miriam oorspronkelijk is opgeleid voor docente lichamelijke opvoeding en dat het haar wens was les te geven aan kinderen in Afrika in het speciale onderwijs. Ze wilde deze kinderen verder helpen. Maar op een reis door India ontmoet ze de 30 jaar oudere Nieuw-Zeelandse Peter, een dag later trok ze bij hem in en vanaf die tijd zijn ze onafscheidelijk.

Twee jaar na hun ontmoeting reizen ze naar Nieuw-Zeeland waar Miriam een tijdje werkt op een school met kinderen met gedragsproblemen zodat ze haar verblijfsvergunning kan krijgen. Maar na een jaar is het zover, ze kan samen met Peter haar droom laten uitkomen. Haar baan wordt opgezegd, er is genoeg spaargeld, en ze heeft haar vergunning. Ze is nu vrij om te wonen waar ze wil en dat is de natuur, de wildernis. Om te beginnen zullen ze daar 3 maanden blijven. Alle bezittingen worden weggegeven en het avontuur kan beginnen... Het is winter...

Het is wennen om niets meer te moeten, het is afkicken om de gejaagde wereld achter te laten en je over te geven aan het niets. Miriam ontdekt dat ze bang is voor het nietsdoen, bang om te verdwalen en vooral bang is Peter uit het oog te verliezen. De filosofisch ingestelde Peter is haar gids, haar rots in de branding. Peter vertelt over de begroeiing, over het land, over de dieren. Er valt veel te leren. De South-hut waarin ze bivakkeren is echter akelig, ijskoud en troosteloos. Even lijkt het erop dat ze terug zullen keren naar de bewoonde wereld. Maar het gaat beter als ze besluiten in hun tent te gaan slapen waarin ze het tot hun grote verrassing warmer in hebben dan in de houten hut.

Kortom het is een compleet nieuwe, soms heftige ervaring om werkelijk in de wildernis te leven. Van het eerste dier dat Miriam schiet is ze compleet van slag. Ze weet dat het moet en de regering moedigt het ook aan, het dierenbestand wordt te groot omdat een natuurlijke vijand ontbreekt, maar toch valt het haar zwaar. - Ze is frappant genoeg haar hele leven al vegetariër - Ze merkt overigens wel aan haar lijf dat het vet in het eten haar goed doet.  Het geeft energie. Er wordt verder alleen geschoten als het echt nodig is. Ze is geen plezierjager.

Als ze mensen tegenkomen heeft Miriam, menslievend als ze is, aanvankelijk het gevoel dat ze de loterij gewonnen heeft. Ze zuigt de gesprekken, het uiterlijk, de uitdrukkingen en handelingen gretig op.

Langzamerhand went het leven in de wildernis. Het bijzondere is dat ze enorm lang slapen, wat ze een ongekende energie geeft. Ze trekken na een tijd naar de East-hut waar het veel beter toeven is.  Kortom, de drie maanden doorstaan ze glansrijk. En met deze ervaring is de kiem gelegd voor hun verdere tochten en leven in de wildernis.

 

In het boek kunnen we al die ervaringen die dit bijzondere opdoet, uitgebreid meebeleven. De ene keer verblijven ze in een klein houten huisje ergens in een uithoek van Nieuw-Zeeland waar verder geen mens komt. De andere keer is de tent hun woning. Soms hebben ze het zwaar maar dat is dan vooral omdat het weer tegen zit of de omgeving hen minder bevalt, maar ook dat maakt niet uit, ze zijn weer een ervaring rijker.

Ze sluiten vriendschap met dieren die rond hun tent scharrelen. Contact met haar familie gaat via brieven die ze aan voorbijgangers meegeeft -wat altijd goed gaat -. Het eten o.a. rijst, meel en vruchten wordt onderweg gekocht in de dorpjes die ze passeren, af en toe zingt Miriam een dagje in een stadje om zo het benodigde geld voor eten bij elkaar te sprokkelen. Miriam maakt jassen en dergelijke van possumhuid. Peter is de kok.

 

Hoe langer ze dit leven leiden hoe zekerder Miriam wordt, ze beseft dat ze nu veel zelfstandiger is, ondanks dat ze altijd met zijn tweeën optrekken. Miriam merkt dat ze haar zintuigen veel meer gebruikt, ze ruikt al van grote afstand welk dier in de omgeving is of is geweest. Door alle beweging, het sobere eten en de rust voelen ze zich beiden enorm fit. Er is dankzij dit leven overal veel meer aandacht voor. Alles dringt beter door, elk detail wordt gezien.

 

Het boek is ingedeeld in elf hoofdstukken en elk hoofdstuk bevat ongeveer dertig bladzijden. Dit zijn best lange hoofdstukken, maar elk hoofdstuk staat voor een gedeelte van hun reis door de wildernis. Het eerste jaar is opgedeeld in de vier seizoenen en daarna is elk hoofdstuk een start van een nieuw begin in de wildernis, bijvoorbeeld het verblijf in een hutje aan de westkust van Nieuw-Zeeland of het jaar waarin ze als moderne nomaden met een auto het land doorkruisten.

Door Miriams uitgebreide en levendige schrijfstijl kun je een goede voorstelling maken van het leven midden in de natuur en tijdens het lezen van dit boek waan je jezelf even midden in de wildernis. Vooraf aan hun leven in de natuur hebben ze zich goed voorbereid door boeken te lezen over eetbare planten, leren om te schieten met pijl en boog en flinke trektochten gemaakt met zware bepakking.

We lezen in het boek dat het leven midden in de overweldigende natuur prachtig kan zijn, maar dat ze ook terecht komen in minder fijne situaties. Wanneer ze in hun tent of een klein hutje zitten en het regent bijvoorbeeld 25 dagen achter elkaar, Peter die heel erg ziek wordt door een malaria aanval (die hij op één van zijn eerdere verre reizen heeft opgelopen) of ze lopen op een steile helling van een bergwand en het begint plotseling enorm te onweren dan is dat echt wel afzien. Ondanks de verschillende tegenslagen blijven ze zich verbonden voelen met de natuur en dat gevoel wordt alleen maar sterker.

We lezen over ontmoetingen met anderen waarmee ze een vriendschappelijke band krijgen en diepgaande gesprekken mee voeren en over een inheemse loopvogel die wekenlang naast hun tent komt wonen. Over het vinden van eetbare planten en bessen en het jagen op dieren zoals geiten, konijnen en possums, waarbij Miriam zich in het begin schuldig over voelt, maar wat later gewoon bij hun nieuwe levensstijl hoort.

 

Een mooi en bijzonder boek over hoe het is om jezelf over te geven aan wat de natuur je te bieden heeft. Een aanrader voor iedereen die wilt weten hoe het is om één te zijn met de natuur.   

bron : www.leestafel.info