De Slufter     ( November 2016)

De Slufter is een uniek gebied dat in open verbinding staat met de Noordzee. Na een aantal mislukte pogingen om er een landbouwpolder van te maken, werd aan het begin van de 20e eeuw besloten het zeegat open te laten. Het Sluftergebied bestaat uit een krekenstelsel dat soms na een storm onder water staat. Je vindt er zouttolerante planten als zoutmelde, zeekraal, de geurige zeealsem en het lamsoor, waarvan de bloemen in de zomer het hele gebied paars kleuren.

Het grootste deel van De Slufter wordt als vogelbroed en -rustgebied beheerd. Alleen het zuidelijke gedeelte is vrij toegankelijk. Je kunt vanaf de Sluftertrap het pad volgen tot aan het strand. In het noordelijke stuk broeden veel vogels, zoals eidereend, bergeend en kluut. In de Sluftergeul leven zeedieren als krabben, garnalen en platvis.

De Muy

De Muy is een jong duingebied waar de invloed van het zoute water verdwenen is. In tegenstelling tot in De Slufter is de mens er hier wel in geslaagd om een stuk strand in te polderen. Er is een dijkje aangelegd dat het gebied van de zoute Sluftervallei scheidt. Doordat er later nieuwe stuifdijken op het strand zijn aangelegd, steeg het grondwater en ontstond de Muyplas.

In De Muy zijn bijzonder fraaie duinen te vinden met zeer steile hellingen. In de langgerekte vlakte in het centrale deel van het Muygebied liggen veel weilanden en een markant dennenbosje, dat het Oorlogsschip wordt genoemd. Staatsbosbeheer heeft een deel van de weilanden geplacht om de planten en dieren van natte duinvalleien hier weer de ruimte te geven. De afwateringssloot is gedempt en vervangen door een duinrel door het laagste deel van het gebied. Voor de afsluiting liep hier een kreek, regenwater stroomt nu minder snel naar zee en zakt meer naar het grondwater. De Muy is vermaard om zijn lepelaarskolonie en bijzondere vegetatie, zoals de verschillende soorten orchideeën die er groeien.